15 mei 2022, Australië
Wie denkt dat we in het Zwitserleven-leven zijn beland, think again. Het regent al weken. Het giet, het hoost, het komt met bakken uit de lucht. Cats en dogs zoals de Engelsen zeggen.
Australië is duur. We hebben de afgelopen (bijna) 3 jaar op een plek gestaan waar we per maand hetzelfde betalen als een jaarplaats bij onze Harlinger watersportvereniging HWSV. Met dank aan *!# covid. Het is niet anders, maar hoe sneller we in t water liggen, hoe beter!
Op t internet verlekker ik mij af en toe aan leuke plekken om te bezoeken onder t mom van ‘we zijn hier nu toch’. Ideetjes voor als t droog is. Want op kangaroe speurtocht in deze stromende regen lijkt me niks. Je ziet toch geen hand voor ogen.
Ik heb de nieuwe thuishaven sticker op de Zwerver geplakt. Bijna woonden we in arlingen, maar de ongewillige letter is op het nippertje gered door wat kunst en vliegwerk van de kapitein.
De anker-ketting en dito bak kostte een dag om schoon te krijgen. Rust roest. Waarheid als een koe.
De dagen rijgen zich aan een. Het is dus vooral een natte boel. De afwas-emmer die op het dek staat en tevens dienst doet als regenwater-meter, zit elke ochtend tot aan de rand vol en meer. Zelfs de locals zijn verbaasd. Er worden overstromingen gemeld maar onze wereld bestaat uit de boatyard en de 100 meter er omheen. Hier geen overstromingen (behalve in de emmer).
De kapitein, ondanks wat wal-pondjes erbij, kruipt nog steeds in minuscule ruimtes en wringt zich in onmogelijke bochten bij de motor. Haalt er blind schroeven en moeren af, frutselt verder en schroeft ze er blind weer op. Knap!! Filters worden vervangen, aanzuig-pompen worden gecheckt. We wachten op 8 (!!) accu’s. Het onderwaterschip heeft al antifouling gekregen tegen de baard (aangroei).
Ik beitel gestaag verder en heb nu ruim de helft van het dek van zn jas ontdaan. Het is een handvaardigheid die me ligt. Zij het dus nat. Zeiknat.
Het is behalve nat ook wel wat saai aan het worden. Ik zou wel wat reuring kunnen gebruiken! Boek en Beitel zijn mijn leven. Nat = boek, droog = beitel. Soms maak ik een tentje van m’n regenjas en ga maar gestaag door met beitelen. Voila, de laatste 14 dagen in een notendop. Ik geef me er maar aan over.
Als ik op dag 10 een wasje doe ivm gebrek aan onderbroeken, staat er nog een vrouw bij de wasmachines. Gezellig! De kapitein en ik kletsen elkaar vaak genoeg de oren van het hoofd, maar ik gun mezelf wat vrouwelijke input.
Verlegen om een praatje steek ik van wal. ‘Some weather we’re having!’ glimlach ik. Het plenst weer van jewelste. Vast klimaatverandering, voeg ik toe om het gesprek op te starten.
De vrouw schudt gedecideerd haar hoofd en zegt dat klimaatverandering niet bestaat en dat het Geo-Engineering is. Ze kijkt me betekenisvol aan. Want de regering, vervolgt ze, wil ons allemaal dood hebben. Wist je dat niet!?
Met enige stomheid geslagen schud ik nee. Ik ben op zoek naar een gezellig kletspraatje en dit is de enige vrouw die ik tot nu toe hier ontmoet heb. Hopelijk kan zij het gemis aan vrouwen opvullen dat in deze maritieme mannenwereld is gevallen. Ik laat een stilte vallen. (Foutje!)
‘Aren’t you awake yet?’ Haar vraag klinkt een beetje banaal gezien ik hier sta te schuilen in het washok. Sinds 7 uur, antwoord ik ietwat gepikeerd. Maar dat was niet wat ze bedoelde.
De vrouw lanceert een spraakwaterval waar geen woord tussen te krijgen is. En van haar gezichtsuitdrukking valt op te maken dat er wat haar betreft ook geen speld tussen te krijgen is. In de volgende 10 minuten heeft ze het over regeringen die de wereldbevolking van 8 miljard mensen willen reduceren naar 1 miljard. 7 miljard pechvogels zullen volgens haar tussen nu en 2030 het loodje leggen…
Overstromingen en droogte zullen elkaar opvolgen als gevolg van weer-manipulatie. Door gefaalde oogsten en de honger van buitenaardse wezens gaat iedereen kassie wijlen. ‘Honger van wie..!?’ vraag ik, tegelijkertijd gebiologeerd en geshockeerd door de vrouw voor me.
Ze herhaalt het gretig. Buitenaardse wezens stelen mensen om op te eten, met toestemming van de regeringen, want in ruil voor n oogje dichtknijpen mbt toegang tot het mensenvlees, krijgen onze leiders hùn alien-knowhow. Van welke planeet komt deze vrouw, vraag ik me af en trek een onbeholpen gezicht bij haar verhaal omdat ik even niet weet hoe te reageren. Hmmm…Jij weet ook niet veel, moppert ze, en je bent nog lang niet wakker!
Terwijl ik nog met m’n oren flapper over de mens-etende aliens vraagt ze of ik gevaccineerd ben. Yes, is mijn eenvoudige antwoord. Ik krijg n preek dat m’n witte bloedlichaampjes nu door m’n eigen toedoen zijn geëlimineerd en dat ik door de chip in het vaccin nu ook geen menselijk wezen meer ben, maar deels computer met metaal in m’n bloed. En of ik haar wasverzachter wil lenen?….
Terwijl ik nog nadenk wat ik met haar aan moet (en wat sneu ben omdat ze niet aan m’n verwachtingen voldoet) voegt ze toe dat de koningin van Engeland al 2 weken dood is maar dat Engeland deze info logischerwijs nog niet wil vrijgeven…
Uhhh…. !??
M’n wasje draait (met n drupje Dreft). Ik hoef geen wasverzachter, dank u. Meebewegen zegt m’n innerlijke kompas. ‘De koningin van Engeland is volgens mij al 96 dus haar dood zou best kunnen …. Maar het is wel veel wat u vertelt’, zeg ik zo diplomatiek mogelijk en maak me uit de voeten.
Toen ik nog werkte in een gesloten psychiatrische kliniek was een beetje meebewegen en tegelijkertijd vriendelijk begrenzen de eerste stap in contact. Maar ik ben nu een matroos en knijp er lekker tussen uit met een vriendelijke zwaai.
Volgens mij is hier toch geen redden meer aan. Ik hoor nog net dat ze me naroept dat alle regeringsleiders kannibalen zijn. Behalve Putin dan, die heeft ze tenminste wel op n rijtje…
Phoe…. Ontsnapt!! Ik stap aan boord met het besef dat ik toch geen reuring hoef. Laat het vrouwelijk gezelschap maar zitten. Wel erg sneu natuurlijk dat er mensen zijn die altijd op hun hoede moeten zijn voor ontvoering door buitenaardse wezens. Zelfs bang moeten zijn dat ze zomaar opgepeuzeld kunnen worden op een onbewaakt moment.
Ik denk nog even aan mijn angst voor witte haaien en krokodillen. Die kunnen ook goed kauwen. Hmm..
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. En dat is voor iedereen iets anders blijkbaar.
Ik kijk omhoog en kies mijn B. Oersaai misschien maar wel héérlijk overzichtelijk.